استاد سعادت ملوک تابش یکی از چهره‌های برجسته عرفانی و دینی بود که زندگی‌اش را وقف سلوک معنوی و خدمت به حقایق الهی کرد. عرفان ایشان نه تنها در رفتار و گفتار، بلکه در تمام جنبه‌های زندگیشان متجلی بود.
سلوک عرفانی و بندگی خالصانه
استاد تابش از همان دوران جوانی روحی تشنه حقیقت داشت و در مسیر شناخت خداوند، قدم در راه عرفان نهاد. ایشان با بهره‌گیری از آموزه‌های اسلامی، تلاش کردند تا با خلوص نیت و عبودیت، به مقام “ولی‌اللهی” دست یابند.
در تمامی مراحل زندگی، عشق به خدا و حقیقت الهی در رفتار ایشان مشهود بود. کلمات و اعمالشان همواره رنگ و بوی عرفان داشت و در برخورد با مردم، تواضع و فروتنی مثال‌زدنی را به نمایش می‌گذاشتند.
خدمت به خلق و معرفت توحیدی
یکی از بارزترین ویژگی‌های استاد، نگاه توحیدی به تمامی امور زندگی بود. ایشان در راستای روشنگری و هدایت معنوی، تألیفات متعددی در زمینه عرفان، فلسفه، اخلاق و ادبیات داشتند که همگی در محوریت توحید قرار داشتند.
استاد تابش نه فقط یک عارف، بلکه یک خدمت‌گزار واقعی برای مردم بود. حل مشکلات نیازمندان را بر امور شخصی خود مقدم می‌دانستند و می‌فرمودند: “کار مردم را هرچند کم‌اهمیت می‌نمود، بر کار شخصی خود مقدم داشتم.”
سیر و سلوک و لقاءالله
ایشان تجربه‌های عرفانی عمیقی داشتند و از جذبات عشق الهی به درجه‌ای رسیدند که روحشان با حقیقت پیوندی عمیق یافت. در آخرین سال‌های حیات، بیش از پیش به مقام فنا در حق نزدیک شدند و در وصیت خود اشاره کردند که تنها آرزویشان زیارت قبر مخفی حضرت صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) است.
استاد تابش در تمامی مراحل زندگی خود، تلاش کردند تا رهروان حقیقت را با معرفت الهی آشنا سازند و روش سلوک عارفانه را به آنان بیاموزند. آثار ایشان همچنان چراغ راهی برای سالکان طریقت و علاقه‌مندان به عرفان اسلامی است.
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.
